गजल

                                            – श्रेष्ठ सत्य

जति खाए पनि हराएन यिनको भोक हरे ।

कुर्शी नपाउने बित्तिकै कत्रो पो शोक हरे ।।

मुख्य काम थाँती राखी सत्ताखेलमा अल्झिने,

तिम्रो चालादेखि जिब्रो टोक्छन् सबै लोक हरे ।

महिना र वर्ष गर्दै बित्ने भए युग पनि,

संविधान लेख्ने कामलाई ठान्छन् जोक हरे ।

महल र गाडी मात्र जप्छौ किन यतिविधि ?

देश र जनता पनि कहिले त घोक हरे ।

के हेरी बस्छौ हे नेपाली जनताहरु सारा,

यिनका छातीमा अब त बज्र ठोक हरे ।

दोलखा, नेपाल